Wielka wojna Bolesława Krygowskiego. Wystawa fotografii
7 listopada 2024 roku w Muzeum Historii Miasta Przemyśla miał miejsce wernisaż wystawy fotograficznej pt. „Wielka wojna Bolesława Krygowskiego”.
Wystawa jest opowieścią o losach jednego z przemyślan – Bolesława Krygowskiego, który, jak wielu mu podobnych, został rzucony na fronty Wielkiej Wojny i później – już jako ochotnik w Wojsku Polskim – walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Prezentowane fotografie ujmują dole i niedole żołnierskiego losu – w okopach, pociągach i na kwaterach – stanowią obraz życia zamknięty w czarno-białych, anonimowych kadrach.
Na ekspozycji znajdą się wybrane fotografie i inne muzealia ze spuścizny po Bolesławie Krygowskim w zbiorach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej, fotografie ze zbiorów rodziny Krygowskich i obiekty z zasobu Archiwum Państwowego w Przemyślu.
Bolesław Krygowski (1889-1991)
Przemyski kupiec. Urodzony w Ruszelczycach koło Przemyśla w rodzinie o tradycjach rzemieślniczych, związanych z koleją. Wychował się w Sanoku, później, jako subiekt terminował w Lesku i Przemyślu (ukończył szkołę handlową we Lwowie). W 1923 roku otworzył sklep kolonialny przy ulicy Franciszkańskiej 1, początkowo pn. „Juliusz Meinl – Centrala Główna w Wiedniu. Składnica Towarów Kolonialnych filia w Przemyślu”, od lat 30. – „Składnica Firmy Juliusz Meinl. wł. Bolesław Krygowski”.
Bolesław Krygowski odbył przeszkolenie wojskowe w 1911, został zmobilizowany – 1 VIII 1914. W armii austriackiej służył jako sekcyjny, później od 1916 roku był podoficerem rachunkowym w 10 Pułku Piechoty. Brał udział w bitwach na frontach: karpackim, besarabskim, rumuńskim i włoskim. Ochotnik w Wojsku Polskim od 16 XI 1918, był sierżantem sztabowym w 1 Batalionie 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku. Później został przeniesiony do Wojskowego Urzędu Gospodarczego w Chyrowie (w grupie Minkiewicza, a następnie w grupie Lindego). W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w Wojskowym Urzędzie Gospodarczym 3 Dywizji Piechoty Legionów; walczył pod Dyneburgiem (Dźwińskiem) i w obronie Wilna. Po wojnie i likwidacji 3. Dywizji Legionów (15 VII 1922) pracował w Komisji Gospodarczej 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich w Równem. W czasie wojny był ranny i w wojsku wielokrotnie odznaczany: srebrnym Medalem Waleczności II klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Koroną, brązowym Medalem Waleczności, Żelaznym Krzyżem Zasługi z Koroną i Krzyżem Wojskowym Karola. Z wojska odszedł w 1923 roku do Przemyśla, z którym związał całe życie rodzinne i zawodowe.
