Huculskie skarby
Miejsce eksponowania: Gmach Główny, pl. Berka Joselewicza 1 – półpiętro pomiędzy I a II piętrem.
Sztuka huculska, o charakterystycznym bogactwie form (mieszanka różnych kultur – ukraińskiej, polskiej, turecko-tatarskiej, węgierskiej) od XIX wieku fascynowała etnografów.
Huculskie obiekty przed i po II wojnie światowej były w przemyskim Muzeum gromadzone systematycznie i świadomie. Powstał zbiór różnoraki, obejmujący eksponaty zarówno ściśle muzealne jak i archiwalia, np. fotografie. Po wojnie kolekcję wzbogacano obiektami przejętymi podczas penetracji terenowych, badań naukowych pracowników muzeum na terenie ziemi przemyskiej, w dużej mierze były one nabywane od prywatnych kolekcjonerów lub w sklepach z antykami jak „Desa”.
W zbiorach Muzeum znajdują się między innymi kartony z umocowanymi na nich haftami, huculskie pisanki i inne obiekty. Największą, a jednocześnie najbardziej okazałą cześć zbioru huculskiego tworzy ceramika pokucka. Jej część pochodzi z przedwojennych zbiorów, większość jednak zakupiono po wojnie od kolekcjonerów w Przemyślu i okolicy, do zbiorów trafiły naczynia gliniane typu pokuckiego z Kut, Pistynia, Kosowa, wykonane przez sławnych mistrzów garncarstwa. Są to różnej formy i wielkości dzbany, flakony, wazony, amfory, wazy, bukłaki, talerze, spodki, patery mierzące od kilku do kilkunastu centymetrów. Wszystkie są dziełami niepowtarzalnymi.
Mebli drewnianych oraz innych obiektów jest niewiele, ale za to – biorąc pod uwagę fakt, że mebli huculskich w Polsce w ogóle nie ma wiele – są one tym bardziej cenne. Komplet mebli z Kosowa, składający się ze stołu, czterech krzeseł oraz kwietnika, jest bogato rzeźbiony i intarsjowany. Inne obiekty drewniane to: stół, komplet na biurko (linijka, bibularz, podstawka, obsadka), kasetki, miski, patery, łyżki, chochle, świeczniki, puszki, ramka na fotografie, batuta, ciupaga, krzyże. W większości są one rzeźbione, ryzowane, inkrustowane kolorowymi koralikami lub intarsjowane drewnem, W dużej mierze są to obiekty kupione od mieszkańców Przemyśla.
Pozostałe prezentowane na wystawie obiekty to: elementy stroju (koszule, buty, kierpce, łapcie, torba, serdak, zapaski, spódnice, pasy, opaska na głowę), kilimy, ręczniki wyszywane, krajki, fragmenty płótna, obrazy, pierścionek i korale.
Wystawa przygotowana została w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa, które w roku 2014 odbywają się pod hasłem: Dziedzictwo-źródło tożsamości. Koordynatorem wydarzenia jest Narodowy Instytut Dziedzictwa.
