Typ obiektu: fotografia |

Nazwa / tytuł: karawan pogrzebowy

Datowanie zabytku: 1898-1914

Autor / warsztat: nieznany

Miejsce powstania / znalezienia: Austro-Węgry, Galicja

Technika wykonania: naświetlanie | wywoływanie | utrwalanie |

Materiał: papier fotograficzny | passe-partout |

Wymiary zabytku: wysokość 30,2 cm, szerokość 17-18,5 cm

Rodzaj: zbiory historyczne

Numer inwentarza: MPF-20369

Opis zabytku:

Fotografia przyklejona do passe-partout przedstawiająca karawan pogrzebowy paradny, konny z woźnicą, na tle drewnianej zabudowy. Wóz stoi na błotnistej drodze. Jest zdobiony symboliką pogrzebową (krzyż w wieńcu i gałązki). Do ściany bocznej przymocowano lampy naftowe, jedną z przodu, a drugą z tyłu. Dach zdobi stojący, przymocowany stalowy krzyż. Woźnica jest ubrany elegancko, trzyma w jednej dłoni bat zaprzęgowy, a w drugiej lejce. Passe-partout ma nadrukowaną, ozdobną ramkę (liście akantu, gałązki laurowe, romby).

Komentarz:

Karawan pogrzebowy był pojazdem, którym w sposób uroczysty, odprowadzano zmarłego z domu na cmentarz. Do pogrzebów używano zwykle prostych, czarnych wozów konnych. Zdarzały się również bardziej paradne, zdobione. Za karawanem szedł kondukt żałobny, a niejednokrotnie obok niego dodatkowo maszerowali w specjalnych strojach mężczyźni – żałobnicy.

W 1891 r. w Przewodniku po Przemyślu i jego okolicy S. F. Piątkowicza umieszczono reklamę najstarszego, jak się sami nazwali, zakładu pogrzebowego T. Moczarskiego (ul. Franciszkańska). Prowadził on główny skład trumien, kop, poduszek, wieńców, szarf, świecy, krzyży na nagrobki, rękawiczek, mesztów, krzyżyków do rąk itp.

Niektóre przemyskie zakłady pogrzebowe swoją działalność rozszerzały o ekshumacje i przewóz zwłok nie tylko z domu na cmentarz, ale również z całej Galicji oraz Królestwa Polskiego (Władysław Stupnicki - Rynek 23, Jan Smyk - Rynek 16). Dodatkowo Zakład pogrzebowy „Concordia” Jana Smyka sam produkował karawany na zamówienie, wykonywał trumny wszelakiego rodzaju (drewniane i metalowe) i inne akcesoria pogrzebowe.

29.10.2021
Anna Durkacz-Foremska

Literatura:

• M. Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Przemyślu i okolicy, Lwów 1917.
• S. F. Piątkiewicz, Przewodnik po Przemyślu i jego okolicach z planem miasta i dodatkiem informacyjnym, Przemyśl 1891.