Ekspozycje czasowe

Przemyśl 1910

Przemyśl 1910Muzeum Narodowe Ziemi PrzemyskiejMiejsce eksponowania: Gmach Główny, pl. Berka Joselewicza 1 - parter sala ekspozycji czasowych.

Wystawa Przemyśl 1910 ma na celu ukazanie miasta, które mogło poszczycić się różnorodną zabudową, która w znacznym stopniu przetrwała do dziś i wpisała się na stałe w krajobraz tego jakże wyjątkowego dawnego miasta galicyjskiego, a także ukazanie miejsc, które zniknęły bezpowrotnie.

Z albumu Adama Wysockiego Przemyśl i przemyślanie cz. 1 „Iwanek”

Muzeum Historii Miasta PrzemyślaZ albumu Adama WysockiegoMiejsce eksponowania: Muzeum Historii Miasta Przemyśla, Rynek 9 - I piętro - Atelier.

Adam Wysocki był jednym z tych twórców, którzy w swoich pracach w sposób bardziej lub mniej zamierzony zapisywali historię miasta i jego mieszkańców. Oprócz tego, że był mistrzem doskonałej fotografii portretowej, wykonywanej w atelier, gdzie był czas na stylizację, upozowanie, a mniej miejsca i czasu na przypadek, Wysocki był również mistrzem zdjęć dokumentalnych, utrwalających życie, które toczyło się wokół. Wychodził z aparatem na ulice, w plener, fotografował różnego rodzaju uroczystości czy spotkania towarzyskie. Są to ujęcia spontaniczne, tętniące życiem, naturalnością, i chociaż czasem nieostre, poruszone, to rozczulająco prawdziwe. Takie są kompozycje z jarmarku „Iwanek”, zorganizowanego około 7 lipca 1938 roku na przemyskim Rynku. W zbiorach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej znajdują się jedynie negatywy tych ujęć. Fotografie prawdopodobnie nigdy nie były publikowane ani pokazywane szerszej publiczności. Do celów wystawy z oryginalnych klisz (6 x 6 cm) wykonaliśmy metodą cyfrową odbitki o wymiarach 30 x 30 cm, dzięki temu uwydatniły się walory fotografii i powstała możliwość przyjrzenia się detalom.

Huculskie skarby

Huculskie skarbyMuzeum Narodowe Ziemi PrzemyskiejMiejsce eksponowania: Gmach Główny, pl. Berka Joselewicza 1 - półpiętro pomiędzy I a II piętrem.

Sztuka huculska, o charakterystycznym bogactwie form (mieszanka różnych kultur – ukraińskiej, polskiej, turecko-tatarskiej, węgierskiej) od XIX wieku fascynowała etnografów.